Perfect infinitive

Perfect infinitive

 

Perfect infinitive to bezokolicznik w postaci to have + past participle. Oto sytuacje, w których bywa stosowany:

 

ZDANIA WARUNKOWE III TYPU

 

W zdaniach warunkowych perfect infinitive służy do wyrażania nierealnej, hipotetycznej sytuacji z przeszłości:

 

If I had known he was ill, I would have visited him.

I would have bought a new car if I had had enough money.

 

 

 

SEEM, PRETEND, HAPPEN, PREFER, ETC.

 

Po niektórych czasownikach możliwe jest użycie perfect infinitive dla podkreślenia, że dana sytuacja dotyczy przeszłości:

 

She would prefer to have watched that film alone. (= wolała oglądać sama, ale tak się nie stało)

She would prefer to watch that film alone. (= nadal woli oglądać sama i być może tak będzie)

 

He pretended not to have been informed.

They seemed to have met him before.

Linda claims to have met a famous film star on her flight to London.

I was sorry to have missed your concert.

 

 

 

PERFECT INFINITIVE PO CZASOWNIKACH MODALNYCH

 

Bezokolicznik perfect infinitive możemy także postawić po czasownikach modalnych, aby opisać wszystko to, co dotyczy przeszłości: nasze domysły, niespełnione życzenia, niewykorzystane możliwości, itp.

 

You should have called – I was really worried.

He must have left earlier. He wasn’t in when I called.

You could have been injured! Please, be more careful next time.

They needn’t have come. I was OK on my own.

 

 

CZAS FUTURE PERFECT

 

Bezokolicznik ten służy również do tworzenia czasu Future Perfect:

 

I’d like to have visited all European countries by the time I retire.