Pisownia czasowników z końcówką "-ing"

 

1. Czasowniki jednosylabowe, które zawierają krótką samogłoskę (wyrażaną zwykle w pisowni jedną samogłoską) i są zakończone na pojedynczą spółgłoskę – spółgłoska ta ulega podwojeniu:

get – getting

put – putting

run - running

Zasada ta nie obowiązuje w przypadku czasowników zakończonych na -x:

box – boxing

fax – faxing

fix - fixing

Czasowniki zawierające długą samogłoskę lub zakończone na dwie spółgłoski tworzą formę z -ing bez żadnych zmian w pisowni:

push – pushing

meet - meeting

2. W czasownikach dwusylabowych także podwajamy końcową spółgłoskę jeśli ostatnia sylaba jest akcentowana i kończy się pojedynczą spółgłoską:

admit – admitting

permit - permitting

begin – beginning

prefer – preferring

forget – forgetting

ale np. open - opening (akcent pada na pierwszą sylabę)

3. W czasownikach dwu- i więcej sylabowych zakończonych na -l (jeśli poprzedza je krótka samogłoska)- podwajamy końcowe -l:

travel – travelling

cancel - cancelling

w amerykańskim angielskim powyższej reguły nie stosuje się (Amerykanie napiszą: traveling/canceling)

4. Jeśli czasownik kończy się na -e, samogłoska ta jest opuszczana:

have – having

take – taking

care - caring

Wyjątek od tej zasady stanowią czasowniki:

age – ageing

dye – dyeing

oraz czasowniki zakończone na -ee:

agree – agreeing

see – seeing

 

Ćwiczenie