Pisownia czasowników z końcówką –ing

Pisownia czasowników z końcówką –ing

 

1. W przypadku czasowników jednosylabowych, które zawierają krótką samogłoskę (wyrażaną zwykle w pisowni jedną literą) i są zakończone na pojedynczą spółgłoskę, ostatnia spółgłoska ulega podwojeniu:

 

get – getting

put – putting

run – running

 

Zasada ta nie obowiązuje w przypadku czasowników zakończonych na -x:

 

box – boxing

fax – faxing

fix – fixing

 

Czasowniki zawierające długą samogłoskę lub zakończone na dwie spółgłoski tworzą formę z -ing bez żadnych zmian w pisowni:

 

push – pushing

meet – meeting

 

2. W czasownikach dwusylabowych także podwajamy końcową spółgłoskę, jeśli ostatnia sylaba jest akcentowana i kończy się pojedynczą spółgłoską:

 

admit – admitting

permit – permitting

begin – beginning

prefer – preferring

forget – forgetting

 

ale np. open – opening (akcent pada na pierwszą sylabę)

 

3. W czasownikach dwu- i więcej sylabowych zakończonych na -l (jeśli poprzedza je krótka samogłoska) podwajamy końcowe -l:

 

travel – travelling

cancel – cancelling

 

W amerykańskim angielskim powyższej reguły nie stosuje się (Amerykanie napiszą: traveling/canceling).

 

4. Jeśli czasownik kończy się na -e, samogłoska ta jest opuszczana:

 

have – having

take – taking

care – caring

 

Wyjątek od tej zasady stanowią czasowniki:

 

age – ageing

dye – dyeing

 

oraz czasowniki zakończone na -ee:

 

agree – agreeing

see – seeing